تعریف ، شرایط و نکات عقد وکالت در قانون مدنی ایران

تعریف ، شرایط و نکات عقد وکالت در قانون مدنی ایران

براساس مواد 656 تا 665  قانون مدنی ایران که اشعار می دارد:

ماده ۶۵۶ – وکالت عقدی است که به موجب آن یکی از طرفین طرف دیگررا برای انجام امری نایب خود می نماید.
ماده ۵۶۷ – تحقق وکالت منوط به قبول وکیل است .
ماده ۵۶۸ – وکالت ایجابا"وقبولا"به هرلفظ یافعلی که دلالت برآن کند واقع می شود.
ماده ۶۵۹ – وکالت ممکن است مجانی باشدیابااجرت .
ماده ۶۶۰ – وکالت ممکن است بطورمطلق وبرای تمام امورموکل باشدیا مقید و برای امریا امورخاصی .
ماده ۶۶۱ – درصورتی که وکالت مطلق باشدفقط مربوط به اداره کردن اموال موکل خواهدبود.
ماده ۶۶۲ – وکالت باید در امری داده شودکه خود موکل بتواندآن را بجا آورد وکیل هم بایدکسی باشدکه برای انجام آن امراهلیت داشته باشد.
ماده ۶۶۳ – وکیل نمی تواند عملی راکه ازحدود وکالت او خارج است انجام دهد.
ماده ۶۶۴ – وکیل درمحاکمه وکیل درقبض حق نیست مگراینکه قرائن دلالت برآن نماید وهمچنین وکیل در اخذ حق وکیل در مرافعه نخواهدبود.
ماده ۶۶۵ – وکالت دربیع وکالت درقبض ثمن نیست مگراینکه قرینه قطعی دلالت برآن کند.